Weten waar het boek over gaat?
De firma my-last-wish.com (gespecialiseerd in het vervullen van de laatste wensen van haar klanten) speelt een belangrijke rol in de thriller-roman van Hans Vervoort, getiteld
“Op zoek naar Doetje Dezentjé” (2015, Uitgeverij Conserve).
Het boek is bij elke boekhandel en boeken-website (zoals Bol.com) te bestellen, maar ook (en eigenlijk liever) rechtstreeks bij de uitgeverij. U mailt uw bestelling dan naar info@conserve.nl en daarbij bespaart u € 3.45 aan verzendkosten, het boek wordt gratis opgestuurd. Vergeet niet uw adres te vermelden.
Omvang : 192 pagina's
Prijs: € 17,99
ISBN: 978 90 5429 382 8
Voor alle verdere informatie:
www.hansvervoort.nl
www.conserve.nl
Op zoek naar Doetje Dezentjé is het spannende verhaal over een zoektocht naar het liefdeskind dat de Nederlandse soldaat Wim (Bill) Brandel in Nederlands-Indië in 1948 verwekte bij een Indisch meisje, Doetje Dezentjé. Toen hij gewond raakte en teruggezonden werd naar Nederland verloor hij het contact met Doetje, emigreerde naar de USA en werd daar een rijk man. Als hij in 2014 overlijdt – weduwnaar met twee volwassen kinderen – staat in zijn testament dat hij het kind van Doetje 1/3 nalaat van zijn erfenis van 360 miljoen dollar. De firma www.My-last-wish.com die tegen betaling de laatste wensen van overledenen vervult krijgt van hem opdracht om op zoek te gaan naar Doetje en haar kind. Dat wordt de taak van Matt Fairford die eigenlijk Matthijs Vervoort heet en een Hollands-Indische achtergrond heeft. Dankzij chicanes van de familie-advocaat van de Brandels heeft Matt maar 8 dagen tijd om de erfgename te vinden. Achtervolgd door huurmoordenaars die de twee legale kinderen van Bill betalen om dat te voorkomen. Zal het hem lukken? Tijdens de zoektocht die Matt naar Indonesia en Nederland voert, wordt hij ook nog geconfronteerd met zijn eigen onverwerkte Indische verleden en dat van zijn vader.
“Vervoort kan als weinige Nederlanders een dialoog schrijven” (Kees Fens in de Volkskrant)
Op zoek naar Doetje Dezentjé begint als volgt:
14 augustus: de opdracht
'Matt, ik heb een mooie klus voor je,' zei Ray. Hij zat in hemdsmouwen achter zijn bureau, een berg roze vlees, voor hem een ventilator op stormsnelheid, achter hem een open raam. Als zijn bureau niet altijd leeg was zou het nu leeg gewaaid zijn. Het kon warm zijn in Detroit in augustus en Ray Blackbury kon slecht tegen warmte.
'Ik ben net terug van een klus,' zei ik, 'en niet zo'n kleintje ook!'
Een klant had ons gevraagd zijn as over de Himalaya uit te strooien en al doende had ik er een teen bij verloren. De kleine teen van mijn rechtervoet. De hele voet was bevroren geraakt toen ik – vlak bij de top - in een richel stapte en na uren vergeefs wrikken mijn schoen moest wegsnijden om er uit te komen. Het ontdooien in de tent deed knarsende pijn, maar juist die kleine teen voelde ik niet.
'Already dead,' zei de sherpa die als hospik fungeerde en knipte de teen eraf met wat nog het meest leek op een plantenschaar. 'Au,' zei ik onwillekeurig en hij keek me even verbaasd aan.
Ik voelde er inderdaad niks van en toen hij er een zwachtel omheen gedaan had was de operatie voltooid. Toch, elke keer als ik nu mijn voet zag met dat lege plekje waar vroeger mijn kleine teen gezeten had, voelde ik verdriet. Drieënveertig jaar hadden we lief en leed gedeeld en nu was ik 'm kwijt. Alleen maar omdat Jerome K. Lightfoot ooit de Himalaya had beklommen en er nu zijn as wilde laten rondstrooien! En alleen maar omdat ik zo stom was voor een mager salaris klusjes te doen voor Ray's bedrijf: My-last-wish.com.
Maar Ray had geen medelijden.
'Dit is een kolfje naar jouw hand,' zei hij. 'Het heeft een Indonesische link. En een Nederlandse. Hier is het dossier. Het budget is een ton.' Dat was een stevig bedrag.
Ik opende de dunne map. De inhoud bestond uit de kopie van een testament, waarin een zekere Bill Brandel zijn erfenis verdeelde. Al scannend zag ik een vermogen voorbij komen: een bedrijf, diverse huizen, een jacht, een verzameling vintage oude auto's. Een losse bijlage gaf aan dat de waarde onlangs geschat was op in totaal 360 miljoen dollar.
'Paragraaf 13,' zei Bill.
Ik ging op zoek naar de paragraaf en las hardop:
'Paragraaf dertien. Ik wens dat nagegaan wordt of ik mogelijk in 1948 of 1949 een nazaat heb verwekt bij Dorothea Dezentjé of Desentjee of verwante naam in de stad Batu (Oost-Java) of een andere gemeente in dat gebied. Deze nazaat dan wel zijn/haar nakomeling(en) hebben recht op een aandeel van de erfenis, neerkomend op 1/3 van het totaal, hetzij in contanten hetzij in aandelen of goederen. Voor het onderzoek zal 100.000 dollar beschikbaar gesteld worden aan de firma My-last-wish.com die ik hierbij de opdracht geef de zoektocht uit te voeren. Is binnen 6 weken na mijn overlijdensdatum nog geen nazaat uit mijn relatie met voornoemde vrouw gevonden, dan vervallen de rechten op de erfenis. Wordt de nazaat dan wel zijn/haar nakomeling(en) gevonden, dan wens ik dat zij ook het volgende bericht ontvangen: 'Ik hield van Doetje Dezentjé en het spijt mij zeer dat ik haar in de steek heb gelaten. Ik heb U in mijn testament als erfgenaam opgenomen.''
'Bill was 87 toen hij overleed,' zei Ray. 'Zijn vrouw is eerder overleden, hij heeft twee kinderen die nog leven. Vandaar 1/3 deel voor de onbekende nazaat.' (Voor het vervolg zie het boek!!!!)